Een kleine stap

Stap 1 om wat plastiek uit ons huis te bonjouren: de plastieken brooddoos vliegt buiten, want ik kreeg een prachtig roestvrij stalen exemplaar met de feestdagen! En ik deed mezelf ook nog zo'n drinkbus cadeau. Dubbel blij.

Waarom zou zo'n stalen ding nu beter zijn? In plastiek zitten ftalaten, dat zijn stoffen die het materiaal buigbaar maken. En die kunnen  je eten 'contamineren'. Vandaag las ik dat zwangere vrouwen met veel ftalaten in hun bloed meer kans hebben op kindjes met een lager IQ. Waarschijnlijk moeten ze ook dringend eens onderzoek doen naar de goedgelovigheid (en het IQ) van de zwangere vrouw, maar mijn boterhammetjes en slaatjes in een stalen doosje leggen in plaats van in een plastieken exemplaar kost me weinig moeite, toch? En baadt het niet, dan schaadt het niet, zegt de volksmond.

Zwanger of niet, wetenschap of bangmakerij, er zullen vanaf nu dus weer wat minder vreemde stoffen in mijn eten lekken!

 .

Lettertjes, lettertjes, lettertjes

Geruild voor een heerlijk zelfgebakken brood boordevol gezonde pitjes. Merci, Peggy!

Plastic soup

Ik wil minder plastic in huis. Als je er iets over leest, is het meestal slecht nieuws. Plastic soup in onze oceanen, ftalaten in je lijf, ongezonde stoffen in plastic kinderspeelgoed. En er slingert meer van dat spul in huis rond dan je op het eerste zicht denkt. Badeendjes. Brooddozen. Plastic kinderbordjes. Kleine plastic bolletjes in je verzorgingsproducten zoals een scrub. Verse soep vol vitaminen in plastic potten vol schadelijke stoffen die in je eten sijpelen en je hormoonhuishouding overhoop gooien. Ik ben niet dapper genoeg om het allemaal in 1 keer buiten te smijten, want eens je begint, moeten er veel spullen weg, maar ik neem me toch voor om er meer oog voor te hebben. Zo heb ik onlangs voor mormeltje een stalen drinkbus gekocht. En op mijn wenslijstje van Kerst stond een roestvrije stalen brooddoos voor mezelf.  En voor freggel ga ik bestek, bekers en bordjes van bamboe kopen. En alle badeendjes vliegen buiten!