Van à 1, van à 2, van à 3!

Een hele tijd geleden naaide ik nieuwe kussenslopen voor de mooie nieuwe zetel van broer en schoonzus. De oude mocht ik bijhouden en ze hebben ondertussen niet 1, niet 2 maar 3 keer hun nut bewezen!

Nuttig gebruik nummer 1: ze liggen mooi en kleurrijk te wezen in onze eigen zetel.

Onverwacht nuttig gebruik nummer 2: er zitten helemaal geen kussens in, maar kleine reststofjes die liggen te wachten tot ze omgenaaid worden tot magneetletters! Zit lekker zacht.

Nuttig gebruik nummer 3: de oude kussenslopen hebben al vaak als origineel 'inpakpapier' voor cadeaus gediend.

Nuttig, nuttiger, nuttigst.

Pimpen!

Van een eenvoudig effen t-shirt, naar een leuk t-shirt. Meer valt er niet over te zeggen. En dat het verslavend is, dat flocken.

Naaiboeken mogen ook

Het uitgangspunt is nog steeds hetzelfde: ik ruil mijn zelfgemaakte spulletjes voor zelfgemaakte spulletjes van een ander. Maar niet iedereen is zo tuk op zelf de handen uit de mouwen steken of in potten staan roeren. Daarom maakte ik deze keer met plezier een uitzondering op de regel en ruilde ik magneetletters voor een tweedehands naaiboek. Dan maak ik dat zelfgemaakt ruilding toch gewoon zelf!

Meer! Meer! Meer!

Ingeschreven voor een tweede jaartje naailessen, hoera!

Misschien krijg ik die stapel leuke (tweedehands)stoffen dan eindelijk weggewerkt en zo heb ik weer een excuus om er nieuwe te kopen! Voor inspiratie ga ik graag eens piepen op Marthes blog. Piep maar eens mee, het is de moeite.

Geduld is een mooie deugd

Verhuizen, het is wat. En dan had hij net de juiste gordijnen gevonden die perfect bij zijn zetel en zijn karakter passen en dan zijn die ramen in die nieuwe loft toch wel smaller en minder hoog dan die ramen van zijn vorige stulpje, zekerst! Vervelend. Tenzij je een zus met een naaimachine hebt.
Dus kon ik eindelijk nog eens ruilen! Ik heb die gordijnen van mijn broer in 2 gedeeld, ingekort en versmald in ruil voor een lekkere verrassing. Jeuj, spannend!
(Hij heeft ongeveer een half jaar op zijn gordijnen moeten wachten, dus ik geef hem ook wat tijd...)

foto Andries Vangeel