Met klasse het nieuwe jaar in

Gelukkig nieuwjaar, iedereen! Maak er iets moois van. Veel heb je daar niet voor nodig, dat bewijst dit Filmpje. Inspirerend!

Simpel kan ook

Ik ging een vilten kroon naaien voor de eerste verjaardag van ons meisje. Maar de datum kwam dichter. En dichter. En dichter. En ik was nog steeds niet aan die kroon begonnen. En toen bracht Pinterest me op een topidee. Washi tape, wc-rolletje, schaar, elastiekje. Simpel kan ook. Gelukkige Miradag, grote meid!

Topplan!

De toekomst moet anders. Beter. Innovatiever. Creatiever. Minder vervuilend. En daar heeft Plan C een interessante visie over uitgewerkt, een visie die binnenkort - hopelijk - te lezen valt in hun e-book. Maar dat hangt van mij af. En van u. En van uw collega, uw buurvrouw, uw loodgieter, uw baas, uw bakker, uw dokter. Plan C wil dat e-book namelijk realiseren via crowdfunding. Iedereen kan bijleggen, 5 euro of een beetje meer. Kijk eens naar dit filmpje

of piep eens op Plan C en doe mee.

gekregen/gemaakt

Ik kreeg van 2 vriendinnetjes een geweldig leuk verjaardagscadeau: een pakket met leuke restjes stof die voor de doorsneenaaister te klein zijn om er nog iets van te maken - en dus spijtig genoeg in de vuilbak belanden - maar door mij al juichend worden aangenomen! Ik heb niet lang moeten nadenken over wat ik ermee wilde maken:

Als vulsel gebruikte ik een stuk matrassenvulling. Bedankt aan de lokale matrassenverkoper om mij een gigantisch staal mee te geven!
En dan moest het nieuwe speelgoed natuurlijk nog gekeurd worden door ons meisje:

Geslaagd!
Merci meiden, topcadeau!!!!

Gelukt!

Broer had gordijnen nodig, dat lees je hier. Zus wou dat wel regelen. In ruil voor iets anders natuurlijk. En dat is een heuse picknick geworden, met lekkere quiche, koude pastasalade, een wijntje en leuk gezelschap. Alweer een geslaagde ruil!

 

Ontdekking van de maand

Washi Tape! Of masking tape! Hoeraaaaa!  Ik ben helemaal mee met de world of crafting. Na het haken, het naaien en het flocken, heb ik nu washi tape ontdekt. Wat is het? Onnozele plakband met een mooi printje. Dat is het. Meer niet. Kortom: geniaal! Hoe heb ik ooit zonder gekund?
Wat kan je ermee? Eigenlijk feitelijk om eerlijk te zijn, helemaal niks. Maar ook vanalles en nog wat. Er zijn mensen die hun foto's ermee aan de muur plakken. Er zijn mensen die er kaartjes mee knutselen. Sommigen maken er mini-vlaggetjes mee of plakken hun toetsenbord vol. Ik heb vooral plezier gevonden in het opsmukken van lelijke dingen die je normaal gezien in de vuilbak zou smijten. Kijk maar eens mee.

Een oude tennisbalverpakking wordt een leuke doos voor mijn washi tape-rolletjes!

 

Een leeg doosje wordt een nieuwe verpakking voor mijn magneetlettertjes
   

Een heen-en-weer-boekje voor de crèche krijgt een gepersonaliseerde look!

 En dan nu allemaal in koor: Hoera voor washi tape!

De schaar erin!

Wat gedaan met kleedjes die in je kast hangen, maar die je nooit aandoet? 
4 opties:
- ruilen op een swishing event
- naar de kringloopwinkel brengen
- verkopen op een rommelmarkt
- verknippen
Het paarse kleedje dat in mijn kast hing te hangen, heeft voor optie 4 gekozen. Want het was een souvenir uit Sri Lanka, dus ik wilde het toch op een of andere manier 'bijhouden'. Dus zette ik de schaar erin en knipperdeknipperdeknip, enige tijd later had Mira weer een kruippakje voor de extreem warme dagen (die nog gaan komen...).

Een award! En een heel lang blogbericht!

Ik kreeg van Khadetje de Liebster Award (niks fancy, hoor, gewoon een leuke appreciatie van de ene blogger voor de andere.) En daar hoort een 'te doen'-lijstje bij, namelijk 11 dingen over jezelf vertellen, een paar vragen beantwoorden en 11 andere bloggers nomineren. Hier gaan we dan.

• 7 Maanden geleden werd ik moeder van de geweldig schattige, supermooie, hartstikke leuke Mira (aka mormeltje).
• Mijn liefje en ik hebben een voorliefde voor vreemde koosnaampjes. We noemen elkaar Beest (dat is hij) en Monster. Voor ons meisje passeren ook de vreemdste namen (van trolletje tot breedsmoelkikker)
• Beest, mormel en ik wonen in een geweldig tof ecologisch appartement met overal inlands fsc-hout, met regenwater om het toilet door te spoelen, warmterecuperatiesysteem, leem aan de muren en andere eco-snufjes.
• We zijn nu wel op zoek naar een huisje met tuin. De derde verdieping, geen lift en geen terras, dat is wat spijtig als je kinders hebt. Maar ik woon hier wel graag. Snif.
• Ik ben verslaafd aan rommelmarktjes doen. En tegenwoordig ook aan Pinterest.
• Ik kan nogal ver gaan in dat upcyclen en daarom is het moeilijk om iets weg te gooien. Er ligt hier dus veel rommel.
• Ik eet mijn dessert graag met een klein lepeltje. Omdat ik op restaurant dan ook steeds mijn gezelschap in verlegenheid bracht door daarnaar te vragen, kreeg ik van mijn Beest heel romantisch in Schotland een eigen 'gouden lepeltje', dat ik nu steeds overal mee naartoe neem.
• Ik vind het fijn als mijn sokken dezelfde kleur hebben als mijn t-shirt. (Iedereen heeft recht op een vreemde afwijking!!)
• Ik eet graag bananen. En chocola. Of bananen mét chocola!
• Als ik op reis ga, dan ga ik het liefst naar 1 land. Op 3 weken 2 landen 'doen', dat is belachelijk. Er is genoeg te zien in 1 land!
• Als ik naar de bakker, de slager, de chinees, het frituur, de smoskeswinkel of de viswinkel ga, dan neem ik mijn eigen potjes mee. En na een tijdje vinden zij dat daar niet meer raar.

Dan een antwoord op de vragen van de award-uitreikster Khadetje :

- Wat doe je in het dagelijkse leven?

Ik geef Nederlands aan anderstalige volwassenen. Leuke job, dag- en avondwerk. Het is fijn om iets door te geven aan een ander en omdat het volwassenen zijn, hoef ik niet de strenge juf uit te hangen.

- Hoe is de naam van jouw blog ontstaan?

Ik recycleer graag dingen. De meeste dingen die ik naai, zijn gemaakt uit stofjes van de kringloopwinkel of de rommelmarkt. En andere rommel (tot afval toe) kan ik ook omtoveren in iets moois of bruikbaars. In het Engels krijg je dan 'recycle' en dat ligt dicht bij mijn naam (Saar dus). Vandaar, re-saar-cle.

- Stof of papier?

Stof! Zeker sinds ik ontdekt heb dat je cadeautjes leuk kan inpakken met stof. Zoek maar eens 'furoshiki' op YouTube.

- Wat is jouw favoriete tool?

Een haakpen. Kan je gemakkelijk overal mee naartoe nemen en de momenten van verveling zijn meteen weggejaagd.

- Wat is jouw lievelingskleur?

Groen, hoewel dat de meest toxische kleur zou zijn om te produceren.

- Ben je een winter of een zomertype?

Geen van beide en allebei. Ik vind het fantastisch om naar de gietende regen te zitten staren of naar neerdwarrelende sneeuw. Maar ik hou ook van een terrasje in de zon.

- Wat is jouw inspiratiebron?

Leuke knuffels in winkels, ideeën van vrienden, Pinterest, andere bloggers.

- Wat zijn jouw favoriete accessoires?

Ik ben niet echt een juwelenhandtassenschmink-meid. Geen dus. Soms een houten ketting (ja, van de rommelmarkt).

- Noorwegen of Turkije? 

Noorwegen!

- Wat wil je nog meer vertellen?

Het lijkt me al een hele boterham, niet?

En dan de award doorgeven aan 11 andere bloggers. Er zit een vervelende voorwaarde aan: ze mogen nog geen 200 volgers hebben. Dat sluit Tiene,  Lowimpactman , made by Joel en een hoop andere interessante blogs al uit, terwijl dat superblogs zijn. Dus dan nomineer ik de volgende leuke blogs nog:

de wondere wereld van Sarah,

my green way of life
de verdubbeldame
Creakir
Lapjes ruilen
Tuttoriciclabile handmade
Ecolicious Baby
Ik geef het toe, dat zijn er geen 11. Sorry.

Wat het meisje en ik deden

Wat doet een mens op een doorsnee zaterdag? Beetje lummelen, alles op 't gemak. Wij ook, normaal gezien. Maar een paar zaterdagen geleden deden wij iets speciaals...
Het meisje en ik deden namelijk mee aan The Guinness Book of Records Cloth Diaper Change in Borgerhout. Meisje had wel veruit de meest stijlvolle luiers van alle koters! Die mooie gNappies halen we bij het geweldige Kudzu. 
En ja ja, we hebben het gehaald, dat record! Pret!

Van upcyclen gesproken

Ik krijg van mijn lieve schoonmoeder soms wat reststofjes en staaltjes van een gordijnenwinkel doorgespeeld en daar zit soms wel wat bruikbaars tussen. De meeste stoffen worden verknipt tot vlaggenlijnen en ander moois, maar voor een kapstokje met voorbeeldstofjes kreeg ik toch een betere inval:

Paraplu's, mutskes, sjaals, handschoenen, alle minidingen kunnen erin! Hoe ver kan een mens gaan in dat upcyclen, zeg. Ik val er zelf ook van achterover.

Van à 1, van à 2, van à 3!

Een hele tijd geleden naaide ik nieuwe kussenslopen voor de mooie nieuwe zetel van broer en schoonzus. De oude mocht ik bijhouden en ze hebben ondertussen niet 1, niet 2 maar 3 keer hun nut bewezen!

Nuttig gebruik nummer 1: ze liggen mooi en kleurrijk te wezen in onze eigen zetel.

Onverwacht nuttig gebruik nummer 2: er zitten helemaal geen kussens in, maar kleine reststofjes die liggen te wachten tot ze omgenaaid worden tot magneetletters! Zit lekker zacht.

Nuttig gebruik nummer 3: de oude kussenslopen hebben al vaak als origineel 'inpakpapier' voor cadeaus gediend.

Nuttig, nuttiger, nuttigst.

Pimpen!

Van een eenvoudig effen t-shirt, naar een leuk t-shirt. Meer valt er niet over te zeggen. En dat het verslavend is, dat flocken.

Naaiboeken mogen ook

Het uitgangspunt is nog steeds hetzelfde: ik ruil mijn zelfgemaakte spulletjes voor zelfgemaakte spulletjes van een ander. Maar niet iedereen is zo tuk op zelf de handen uit de mouwen steken of in potten staan roeren. Daarom maakte ik deze keer met plezier een uitzondering op de regel en ruilde ik magneetletters voor een tweedehands naaiboek. Dan maak ik dat zelfgemaakt ruilding toch gewoon zelf!

Meer! Meer! Meer!

Ingeschreven voor een tweede jaartje naailessen, hoera!

Misschien krijg ik die stapel leuke (tweedehands)stoffen dan eindelijk weggewerkt en zo heb ik weer een excuus om er nieuwe te kopen! Voor inspiratie ga ik graag eens piepen op Marthes blog. Piep maar eens mee, het is de moeite.

Geduld is een mooie deugd

Verhuizen, het is wat. En dan had hij net de juiste gordijnen gevonden die perfect bij zijn zetel en zijn karakter passen en dan zijn die ramen in die nieuwe loft toch wel smaller en minder hoog dan die ramen van zijn vorige stulpje, zekerst! Vervelend. Tenzij je een zus met een naaimachine hebt.
Dus kon ik eindelijk nog eens ruilen! Ik heb die gordijnen van mijn broer in 2 gedeeld, ingekort en versmald in ruil voor een lekkere verrassing. Jeuj, spannend!
(Hij heeft ongeveer een half jaar op zijn gordijnen moeten wachten, dus ik geef hem ook wat tijd...)

foto Andries Vangeel

De Buit

Mormel, Beest en Monster zijn naar de rommelmarkt geweest. En we hebben ons een beetje laten gaan.

Wat het Beestje kocht:

Strips, spelletjes en een dvd-box, maar de hoofdprijs zie je links:The Sonorophone, een draagbare platenspeler die je zelf moet opdraaien. Er hoort een hele stapel klassieke muziek bij. Kunnen we plaatjes draaien op onze picknick. Romantisch, he.

Wat het Monster kocht:
Rechtsboven zie je een opgevouwen kleedje dat ik enkel voor de mooiheid van het stofje heb gekocht. Dat wordt dus nog omgebouwd tot kleedjes voor de dochter.
Die jongleerballetjes, tja, ik kan er niks aan doen. Ik moet die balletjes kopen als ik ze zie op een rommelmarkt. Ik heb er dus al wel wat. Niet dat ik dat echt kan, jongleren. Maar ik heb tenminste meer dan genoeg balletjes in huis om te oefenen!

Wat het Monster voor het Mormel kocht. Een olifantenmasker moet toch iedereen hebben, niet?

Geboortecadeau

Zoals ik al geschreven heb, bestaat er voor elk knuffeltje een gedroomd kindje - of voor elk kindje een gedroomd knuffeltje, naargelang vanuit welk point of view je denkt (Ik heb lang gedacht dat het point of you was, wat eigenlijk ook nog niet zo gek is, als je er even over nadenkt...)
Voor Arthur moest ik niet lang zoeken, het was meteen duidelijk dat er een paardje bij hem zou willen wonen. En magneetlettertjes natuurlijk.
Welkom op de wereld, Arthur! En veel speelplezier met grote broer Rik!

Wat ons meisje ziet als ze op de verzorgingstafel ligt

En wat ik zie als ik voor de verzorgingstafel sta:

Dit knutselwerkje vond ik op madebyjoel.com, een supersite van een vriendelijke ontwerper die alles gratis deelt met zijn lezers! Een kartonnen pizzadoos verknipt, gekleurde achterkantjes uit de snail mail gevist, printen, touwtje, alles vastplakken, klaar!

Dju toch

Dat past dus weer volledig in mijn kraam! Een website die je vertelt wat je met je restjes eten kan aanvangen. Jeuj! Jeuj, zeg ik!

Noteren wat je van eten weggooit, is voor mij een goede stok achter de deur. Ik gooi minder weg. Ik moet wel toegeven dat er vandaag 2 platte kiwi's van de ijskast naar de vuilbak verhuisden. En dat ik dat erg vind. Want ze kwamen van ver. En dat vind ik op zich al erg. Ik probeer me in te houden om eten te kopen dat van ver komt. Boontjes uit Kenia en Egypte kan ik laten liggen. Tomaten uit Spanje ook. Overgevlogen kiwi's, bananen, blauwe bessen en avocado's niet. Dju toch.

2 x zelfgemaakt

Zowel het minimeisje als de minikaptrui. 2 keer trots.

Even terug naar het begin

Met al dat geknutsel en gefrutsel en genaai en gehaak voor mijn (superschattige allerliefste) dochter, wordt het oorspronkelijke doel van deze blog een beetje weggedrumd. Wat was ook alweer de bedoeling van mijn blog? Ruilen! Juist, ja, ruilen, want door te ruilen, gaat de wereld er volgens mij wat mooier uitzien - zie mijn uitleg rechts.
Anne van de naailes wilde wel graag magneetlettertjes cadeau doen aan 2 leuke kindjes...

En ik kon vanavond zonder er zelf moeite voor te doen een lekkere maaltijd op tafel zetten. Een geslaagde ruil, als je het mij vraagt!

Wil je ook graag een vlaggenlijn, magneetletters of een knuffel van gerecycleerde stofjes? Laat het me in een reactie hieronder weten of laat een berichtje achter op Facebook (re-saar-cle). Ik ruil voor iets wat jij ook zelf maakt en dat mag echt eender wat zijn, van lekkere chocoladecake tot een zelfgeschreven gedicht!

Van je vrienden moet je 't hebben

Een hele tijd geleden kreeg ik van mijn vriendinnetjes een superschattig cadeautje:

Een pakket om zelf omkeerbare sloefkes te naaien! Bestaat er een betere verrassing voor moeders die graag naaien? Ik dacht het niet!

Ik dus aan de slag met schaar, draad en naaimachine...

En tzadaaaaaaa! Dank u, tante poebie en metie!

Pret pret pret!

Wat ons meisje ziet als we op wandel gaan

Ik wilde graag een wagenspanner (zo'n ding om kindjes te animeren als ze in de kinderwagen liggen). Maar die dingen zijn of lelijk of heel erg duur. En dan wordt de knutselaar in mij natuurlijk uitgedaagd om het zelf te doen! 
Ik begon met een naaiprojectje: ik zou 3 kleine diertjes naaien. Maar het eerste zag er al niet uit zoals ik 'm had gedroomd, dus dat idee liet ik varen. 
Met vilt dan? Het vogeltje dat ik maakte, was wel leuk, maar toch was het niet wat het moest zijn. 
Knutselen dan maar! Gelukkig hou ik alles - ja, alles - bij en sprokkelde ik dus met gemak wat rommeltjes bij elkaar die ik zou kunnen gebruiken- pareltjes, lege theedoosjes, leuke stofjes, een belletje en kersenpitjes voor de muziek en een stevig touwtje.

Wat gepruts later, had ik dit:

Leuk, toch, dat geknutsel voor volwassenen.

Wat kan je nog met zoiets?

Dit is wat er overbleef na zijn geknutsel. Mijn ventje toverde voor zijn werk plantenbakken om tot iets anders, maar die dingen kwamen met een ophangsysteem dat hij niet nodig had. 'Aha!' denkt mijn recycleer-ik dan, 'daar vind ik wel een nieuwe bestemming voor!'. Dus heb ik eens rondgekeken in huis waar die dingen zich nuttig konden maken. In de keuken? Nee? In de tuin? Hebben we niet. In de badkamer? Nee. En toen zag ik alle boekjes van onze dochter rondslingeren in de woonkamer. Met wat karton en een mooi inpakpapiertje maakte ik een stevige onderkant en nu heeft ons meisje haar eigen mini-bibliotheek! 

Ik kan mezelf nog net inhouden om geen bibliotheekkaartjes te knutselen...

Heb je thuis iets liggen dat smeekt om een herbestemming, maar je hebt zelf geen idee? Ik denk met je mee! Laat het me weten via facebook (re-saar-cle) of als reactie op dit bericht.

Naaipret met mijn petekind

Een meisje van 6 - pardon, bijna 7! - hoort een leuke kamer te hebben. En daar horen vlaggetjes bij! Dus nodigde ik mijn petekind uit voor een echte naaimiddag. Ze mocht zelf de stofjes kiezen, de stofjes knippen, mooi op elkaar passen en het pedaal van de naaimachine bedienen. We hebben hard gewerkt en we zijn allebei heel tevreden over het resultaat!

 

En dan is er nog goed nieuws: Het kleedje dat ik een hele tijd geleden voor haar maakte, past nu eindelijk! Het meisje is gegroeid, het  kleedje gelukkig niet, dus nu kunnen ze samen op pad.

Kleertjespuzzel

Een te kort topje. 
Een nooit gebruikte zwangerschapsband in een leuk stofje. 
1 + 1 = 3 want nu heb ik een t-shirt dat wel past en dat kan omgetoverd worden in een leuk kleedje en ik heb minder afval! 3 keer blij dus.

Supertips!

Van aardappelschillenchips naar pompoenpittensnoepje en schuimpjes maken met een restje eiwit.... Dat past perfect in mijn minder-eten-weggooien-kraam!
Wil je ook meer doen met je eten? Ga dan zeker eens kijken op http://www.biobudget.nl/

leuke samenwerking

Ik had ergens een leuk idee opgepikt, maar niet echt binnen mijn 'werkveld'. Er kwam lijm en van die dingen bij kijken en dat is mij iets te plakkerig. Dus schakelde ik na mijn zoektocht op rommelmarkten om het materiaal bij elkaar te sprokkelen een creatieve collega in om dat alles in elkaar te knutselen tot iets moois.  Gelukt!

Wie meer moois van haar hand wil zien, kan terecht op http://www.crejotive.com/

van lelijk naar mooi

Een leuk kleedje met een lelijke print...

 ... wordt een leuk kleedje met een mooie print! Hoera voor het flocken!

3 schatjes op een rij

3 boezemvriendinnetjes voor het leven! Ze zijn alleen nog te klein om het te beseffen!

voor de freaks

Ik had me voorgenomen om minder eten weg te gooien. Maar het kan nog een stapje verder. 
Vanaf nu wil ik ook geen pompoenpitjes meer weggooien als ik mijn pompoen ontmantel. Wat ga ik er dan mee doen? Proper maken, laten drogen en opsturen naar Willem! En wat doet Willem er dan mee? Opsturen naar mensen die pompoenen willen verbouwen maar zelf geen budget hebben om zaden te kopen. Goed, he!? Meer info op http://zadenvoorleven.wordpress.com/
(Ik zei het toch dat het voor de freaks onder ons zou zijn. Doe je mee?)

Kranten kan ik ook al niet meer weggooien nu ik bij de kringloopwinkel in onze buurt een oproep heb gezien om oude kranten aan hen te geven. Ze worden daar nog nuttig gebruikt bij het inpakken van breekbaar spul.

En onze eierdoosjes en lege glazen potten gaan naar de overbuurman. Hij  vult ze weer in zijn vereniging die voedselbedeling aanbiedt aan mensen die het nodig hebben.

En zo wordt mijn afval weer eventjes nuttig, mijn afvalzak een beetje leger en ik weer ietsje freakier bij het sorteren van afval. Heb meelij met mijn huisgenoten!

Lekker.

Dagen zonder vlees. Leuk initiatief. Niks moet, alles mag (zelfs vlees eten!).
Zin om mee te doen? Meer info op www.dagenzondervlees.be 
 

op maat gemaakt

Het is soms wat zoeken. Elk knuffelbeestje heeft namelijk nood aan het juiste baasje, anders worden ze ongelukkig en dan gaan ze geen leven lang mee. En dat is net de taak van knuffelbeestjes: het baasje hun hele leven bijstaan, troosten, aan het lachen brengen en knuffelen. Zo zit Grote Woef hier - 33 jaar na zijn ontmoeting met Vent - nog bij ons op de zetel om zijn knuffeltaak te vervullen. Een juiste match dus!

Soms moet er even nagedacht worden wie er bij een kindje zou passen, maar soms is het ook overduidelijk...